#shitday
Blijf op de hoogte en volg Leonard
12 Augustus 2014 | Australië, Tahmoor
Om te beginnen, ik beschouw mezelf als absoluut niet verwend en een redelijk harde werker. Na mijn ontslag als ober in het casinocomplex had ik mijn luxe, comfortabele appartement in Melbourne verlaten onder het motto: 'Geld is niet belangrijk, leef in het nu, op naar de sterren en daar voorbij'
Die '#blessed' mentaliteit was al snel verdwenen toen ik vorige week om 8 uur 's ochtends koeienschijt stond te scheppen in mijn verdacht ruikende joggingsbroek. Want het is shitday vandaag. 4 uur lang. Schijt.
Ik loop nogal vooruit dus we gaan terug naar het einde van mijn vorige update, ik zou meteen vertrekken naar Melbourne. Ik loog.
Want ik zou uiteindelijk een maand langer in Sydney blijven. Waarom? Ik werkte als figurant in de 2016 blockbuster (Gods of Egypt), remember? Plotseling kreeg ik veel opnames en dat is dus goed geld. Voor de Game of Thrones fans, ik heb het acteerwerk van Jaime Lannister mogen aanschouwen én ik heb een sigaretje opgestoken met Gerard Butler. Even tussen ons, typisch gevalletje van veel geld en effecten, weinig verhaal. Maar dat heb je niet van mij.
Tussendoor nog even Koningsdag gevierd. Inclusief kroketten, bier en een tergend slechte coverband. Zo kennen we Holland weer.
Toen met goede moed op het vliegtuig naar Melbourne. Melbourne is hip, artsy, relaxt en verdomde koud. Toen jullie Facebook bombardeerden met Instasunny selfies zaten wij te verkleumen met soms temperaturen die rond de 5 (!) graden daalden. Maar een hele mooie tijd. Samen met Martijn (Brabander ontmoet in Sydney) ben ik in de stad gaan wonen in een appartement met bijbehorend zwembad, fitness en spa. Tsja, omdat het kan.
Na 20 gefaalde sollicitaties had ik dan eindelijk werk als ober in een Italiaans restaurant. Zó, dat was lang geleden. Jammer genoeg had ik mezelf aanbevolen met 'jarenlange ervaring in de hospitality scene'. 3 jaar geen dienblad aangeraakt en op een blauwe maandag afgewassen in het restaurant waar mijn moeder kookte. 1+1= ontslagen.
Wat een WK hé! Elke wedstrijd stonden we om half 5 met een half ontwaakte harses op en keken we trots naar hoe Nederland 3e werd. Leuk was de wedstrijd tussen Australië-Nederland waar we allemaal in dezelfde ruimte stonden en elkaar het bloed onder de nagels haalden. Australiërs zijn niet te harden tijdens de wedstrijd maar na afloop zijn ze bijzonder tof en hebben we het samen gevierd. Dat kan niet gezegd worden van mij na Ned-Arg, omdat ik alle Oranje slingers direct heb vernield bij thuiskomst. (Ron Vlaar, serieus?)
Na mijn onfortuinlijke ontslag hebben Martijn en ik besloten weg te gaan en een warmer oord op te zoeken. Martijn ging voor zijn werk naar Sydney en ik naar Brisbane gevlogen. Heerlijk Californisch sfeertje en paar dagen op het strand gehangen. Op het strand dacht ik, dit kan ook terwijl ik gemasseerd wordt door twee Aziatische vrouwen. Want zo denk ik.
Waar ga je dan heen? Thailand natuurlijk. Ik meteen die vlucht vervroegen. Maar ik had al op mijn belastinggeld-pot ingezet (die je terugkrijgt aan het einde van het jaar). Voor backpackers is dit goud omdat je alles terugkrijgt wat je ingeleverd heb over alle maanden. Om alles terug te krijgen werd mij verzocht wat langer te blijven. Maar waar ga je dan 2 weken blijven zonder geld te verliezen?
Niet in de stad natuurlijk, dus ik richtte mijn aandacht op het wwooffen op een organic farm. Het zogenaamde World Wide Oppurtunities on Organic Farms. Dat betekent goed onderdak en lekker eten in ruil met 4 uur werk per dag op de boerderij.
En daar zit ik dan. Sfeertje is vergelijkbaar met de cover van John Mayer's Paradise Valley. Maar dan met heel veel kak.
Heel aardig, zorgzaam echtpaar en zeker een aanrader voor iedereen die wil leren over rust, land en dieren. Maar het is weer tijd om door te gaan. Morgen verlaat ik Australië voor lange tijd. Thailand, Vietnam en Indonesië zijn aan de beurt! De cirkel is bijna rond.
Dikke knor,
Leo
Die '#blessed' mentaliteit was al snel verdwenen toen ik vorige week om 8 uur 's ochtends koeienschijt stond te scheppen in mijn verdacht ruikende joggingsbroek. Want het is shitday vandaag. 4 uur lang. Schijt.
Ik loop nogal vooruit dus we gaan terug naar het einde van mijn vorige update, ik zou meteen vertrekken naar Melbourne. Ik loog.
Want ik zou uiteindelijk een maand langer in Sydney blijven. Waarom? Ik werkte als figurant in de 2016 blockbuster (Gods of Egypt), remember? Plotseling kreeg ik veel opnames en dat is dus goed geld. Voor de Game of Thrones fans, ik heb het acteerwerk van Jaime Lannister mogen aanschouwen én ik heb een sigaretje opgestoken met Gerard Butler. Even tussen ons, typisch gevalletje van veel geld en effecten, weinig verhaal. Maar dat heb je niet van mij.
Tussendoor nog even Koningsdag gevierd. Inclusief kroketten, bier en een tergend slechte coverband. Zo kennen we Holland weer.
Toen met goede moed op het vliegtuig naar Melbourne. Melbourne is hip, artsy, relaxt en verdomde koud. Toen jullie Facebook bombardeerden met Instasunny selfies zaten wij te verkleumen met soms temperaturen die rond de 5 (!) graden daalden. Maar een hele mooie tijd. Samen met Martijn (Brabander ontmoet in Sydney) ben ik in de stad gaan wonen in een appartement met bijbehorend zwembad, fitness en spa. Tsja, omdat het kan.
Na 20 gefaalde sollicitaties had ik dan eindelijk werk als ober in een Italiaans restaurant. Zó, dat was lang geleden. Jammer genoeg had ik mezelf aanbevolen met 'jarenlange ervaring in de hospitality scene'. 3 jaar geen dienblad aangeraakt en op een blauwe maandag afgewassen in het restaurant waar mijn moeder kookte. 1+1= ontslagen.
Wat een WK hé! Elke wedstrijd stonden we om half 5 met een half ontwaakte harses op en keken we trots naar hoe Nederland 3e werd. Leuk was de wedstrijd tussen Australië-Nederland waar we allemaal in dezelfde ruimte stonden en elkaar het bloed onder de nagels haalden. Australiërs zijn niet te harden tijdens de wedstrijd maar na afloop zijn ze bijzonder tof en hebben we het samen gevierd. Dat kan niet gezegd worden van mij na Ned-Arg, omdat ik alle Oranje slingers direct heb vernield bij thuiskomst. (Ron Vlaar, serieus?)
Na mijn onfortuinlijke ontslag hebben Martijn en ik besloten weg te gaan en een warmer oord op te zoeken. Martijn ging voor zijn werk naar Sydney en ik naar Brisbane gevlogen. Heerlijk Californisch sfeertje en paar dagen op het strand gehangen. Op het strand dacht ik, dit kan ook terwijl ik gemasseerd wordt door twee Aziatische vrouwen. Want zo denk ik.
Waar ga je dan heen? Thailand natuurlijk. Ik meteen die vlucht vervroegen. Maar ik had al op mijn belastinggeld-pot ingezet (die je terugkrijgt aan het einde van het jaar). Voor backpackers is dit goud omdat je alles terugkrijgt wat je ingeleverd heb over alle maanden. Om alles terug te krijgen werd mij verzocht wat langer te blijven. Maar waar ga je dan 2 weken blijven zonder geld te verliezen?
Niet in de stad natuurlijk, dus ik richtte mijn aandacht op het wwooffen op een organic farm. Het zogenaamde World Wide Oppurtunities on Organic Farms. Dat betekent goed onderdak en lekker eten in ruil met 4 uur werk per dag op de boerderij.
En daar zit ik dan. Sfeertje is vergelijkbaar met de cover van John Mayer's Paradise Valley. Maar dan met heel veel kak.
Heel aardig, zorgzaam echtpaar en zeker een aanrader voor iedereen die wil leren over rust, land en dieren. Maar het is weer tijd om door te gaan. Morgen verlaat ik Australië voor lange tijd. Thailand, Vietnam en Indonesië zijn aan de beurt! De cirkel is bijna rond.
Dikke knor,
Leo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
